10 punten plan gemeenteraadsverkiezingen 2026

Op 22 april 2025 ging lokaal FNV in gesprek met vertegenwoordigers van diverse politieke partijen over ons tienpuntenplan richting de gemeenteraadsverkiezingen van 2026. Het was een open en inhoudelijk gesprek waarin het enthousiasme voelbaar was. We vonden elkaar in de overtuiging dat betere samenwerking nodig is om de grote sociale uitdagingen in Rotterdam daadkrachtig aan te pakken. De politieke partijen toonden zich bereid om samen met ons op te trekken en concrete stappen te zetten. Een hoopvolle en verbindende bijeenkomst die smaakt naar meer.

In dit uitgebreide overleg tussen vertegenwoordigers van de vakbeweging, politieke partijen en maatschappelijke organisaties kwamen urgente thema’s aan bod die Rotterdam direct raken. Van armoedebestrijding tot werkzekerheid, en van het vertrouwen in de overheid tot de toekomst van sociale huisvesting: de gesprekken toonden niet alleen de uitdagingen, maar ook de wil om met elkaar concrete oplossingen te realiseren.

1. Schuldhulpverlening: de menselijke maat centraal

De aanpassing van de termijn voor schuldhulpverlening van 36 naar 18 maanden was bedoeld als verlichting. In de praktijk blijkt echter dat slechts een deel van de Rotterdammers gecompenseerd werd. Veel mensen die vóór de deadline hulp zochten, vielen buiten de boot. Samenwerking tussen partijen, het voorkomen van moties die elkaar doorkruisen en betere timing kunnen hier in de toekomst het verschil maken.

Een opvallend voorbeeld was het gemis aan kennis bij beleidsmakers over cruciale trajecten zoals het MSNP (Minnelijk Schuldsaneringstraject Natuurlijke Personen) en WSNP (Wettelijke Schuldsanering). Dit onderstreept de noodzaak voor betere afstemming en inhoudelijke samenwerking, om Rotterdammers die in de knel zitten echt te helpen.

2. Werk en zekerheid: van sectorale krimp naar sociale springplank

De haven en industrie staan onder druk door de energietransitie. Sluitingen van kolencentrales, reorganisaties en automatisering leiden tot banenverlies. Tegelijkertijd ontstaan er nieuwe kansen in de duurzame sector. De vakbeweging pleit voor het uitbreiden van sociale fondsen, zoals het kolenfonds, waarmee werknemers kunnen worden omgeschoold naar toekomstbestendige banen.

Het Werkcentrum Rijnmond speelt hierin een sleutelrol, maar is nog onvoldoende zichtbaar voor de gemiddelde Rotterdammer. De samenwerking tussen FNV, CNV, UWV en de gemeente moet toegankelijker worden, ook voor mensen die (nog) geen lid zijn van een vakbond. Het Werkstation op Zuid is een goed voorbeeld: een integrale aanpak waarbij jongeren en werkzoekenden snel geholpen worden, met korte lijntjes tussen schuldhulp, zorg en werk.

3. Sociale huisvesting: niet slopen wat nog leeft

Een groeiende zorg is het grootschalig slopen van sociale huurwoningen, vaak onder het mom van economische vernieuwing. Uit cijfers blijkt dat sociale huur het overgrote deel vormt van het aantal gesloopte woningen. Volgens experts is dit niet alleen sociaal onrechtvaardig, maar ook ecologisch onverantwoord. Professor Tomsen uit Delft, gespecialiseerd in stedelijke ontwikkeling, waarschuwt voor de milieuschade en pleit voor renovatie boven sloop.

Woonlasten rijzen de pan uit, en veel bewoners kunnen na sloop niet terugkeren in hun wijk. Dat vergroot ongelijkheid en versnelt gentrificatie. Een betere balans tussen economische, sociale en ecologische belangen is dringend nodig.

4. Stemmen is invloed: hoe krijgen we Rotterdammers naar de stembus?

De opkomst in met name kwetsbare wijken in Rotterdam is zorgwekkend laag. Niet omdat mensen ongeïnteresseerd zijn, maar omdat het vertrouwen in politiek en overheid vaak ontbreekt. Daarom werd gepleit voor gerichte campagnes op MBO-scholen, inzet van jongerenorganisaties,en het inrichten van stembureaus op plekken waar jongeren dagelijks komen, zoals ROC’s.

Onderzoek toont aan dat het bereiken van jongeren op 18-jarige leeftijd een blijvende impact heeft op stemgedrag. Daarom is investeren in burgerschapsonderwijs en herkenbare, laagdrempelige communicatie cruciaal.

Een suggestie uit het gesprek: richt je bij migrantenfamilies niet alleen op de ouders, maar op hun kinderen. "Mijn stem is de stem van mijn ouders," aldus een deelnemer. Want wie jongeren weet te overtuigen, bereikt het hele gezin.

5. Tienpuntenplan: van protest naar perspectief

Het voorgestelde tienpuntenplan roept op tot concrete samenwerking: partijen hoeven niet per se álle punten te steunen, maar kunnen aangeven waar zij zich wel of niet in kunnen vinden. Door dit te visualiseren in een matrix met kleurcodes, ontstaat helderheid. Het geeft kiezers zicht op wat partijen wel en niet beloven — en houdt partijen verantwoordelijk voor hun keuzes.

Dit plan raakt thema’s als:

• Armoedebestrijding
• Bescherming van sociale huurwoningen
• Investeringen in openbaar vervoer
• Vergunningsplicht voor werkgevers bij arbeidsmigratie
• Duurzame werkgelegenheid via scholing en omscholing

6. Vertrouwen terugwinnen: contact in plaats van campagnes

Politiek vertrouwen win je niet met folders in verkiezingstijd, maar met zichtbaarheid door het jaar heen. De partijen die nu deelnemen doen dat door langdurige aanwezigheid in wijken, samenwerking met vakbonden, en structureel overleg met bewoners.

Het is belangrijk om niet alleen te zenden, maar ook te luisteren. Elk punt in het plan is ontstaan uit praktijkervaring, uit frustratie en veerkracht. Het is meer dan een verkiezingsprogramma — het is een oproep tot samenwerking op basis van respect en realisme.

Tot slot: samen sterker dan ooit

De bijeenkomst eindigde met de afspraak om het gesprek voort te zetten. Voor Rotterdam. Voor de Rotterdammers. En met een duidelijke missie: werk maken van waardigheid, zekerheid, betaalbaar wonen en democratische participatie.

Samen kunnen we bouwen aan een rechtvaardige, eerlijke en sociale stad. Stap voor stap. Punt voor punt.